برآورد سیل با دوره بازگشت معین، برای طراحی سازه های هیدرولیکی، تثبیت سواحل رودخانه، پروژه های آبخیزداری و پهنه بندی سیل یکی از عناصر مهم محسوب می گردد. حوزه آبخیز کوش کآباد یکی از زیرحوضه های اصلی حوزه آبخیز کشف رود در شمال شرق ایران، با مساحت 87.45 کیلومتر مربع در 11 کیلومتری مشهد، به لحاظ داشتن شرایط خاص اقلیمی و توپوگرافی همواره در معرض وقوع سیلاب های مخرب و خسارت های ناشی از آن می باشد. در این تحقیق، برای برآورد دبی حداکثر سیلاب حوزه آبخیز از روش مدل هیدرولوژیکی بارش-رواناب، HEC-HMS، آنالیز فراوانی سیلاب و فرمول های تجربی کریگر، دیکن و فانینگ استفاده شده است و برای مقایسه روش ها از شاخص آماری درصد خطای نسبی دبی پیک سیل استفاده گردید. در روش آنالیز فراوانی سیلاب به دلیل این که ایستگاه های هیدرومتری منطقه (حوزه آبخیز کشف رود)، از نظر مکانی فاصله زیادی با حوزه آبخیز مورد تحقیق داشته و بعضا دارای شرایط اقلیمی و توپوگرافی متفاوتی با حوزه آبخیز مورد تحقیق می باشند، این روش تفاوت قابل توجهی در برآورد دبی حداکثر سیل حوزه آبخیز کوشک آباد در مقایسه با دو روش دیگر داشته و بدین جهت قابل استناد نمی باشد. در شبیه سازی بارش-رواناب با مدل HEC-HMS پس از تهیه اطلاعات مورد نیاز، برای تهیه هیدروگراف سیل، از روش سازمان حفاظت خاک آمریکا (SCS) برای محاسبه رواناب با استفاده از بارش، و نیز روندیابی آبراهه های اصلی به روش ماسکینگام به منظور استخراج هیدروگراف سیل خروجی حوزه آبخیز استفاده شد. واسنجی لازم برای پارامتر تلفات اولیه صورت گرفته و با توجه به نتایج واسنجی مدل مزبور در حوزه آبخیز مورد تحقیق، برای برآورد دبی حداکثر سیل قابل استناد می باشد. همچنین نتایج برآوردی فرمول های تجربی به کار گرفته شده نیز به دلیل کالیبره شدن با شرایط منطقه، قابل استناد با مدل هیدرولوژیکی HEC-HMS برای حوزه آبخیز مورد تحقیق می باشد.

کشور ایران به لحاظ موقعیت خاص جغرافیایی، در اکثر مناطق، از اقلیمی خشک و نیمه خشک برخوردار بوده که همه ساله با وقوع سیلابهای فصلی با خسارتهای جبران ناپذیری مواجه است. تحقیق حاضر به مکان یابی زیرحوزه ای موثر بر دبی اوج و حجم سیل، و اولویت بندی مکانی سیل خیزی زیرحوزه های آبخیز کوشک آباد خراسان رضوی با استفاده از مدل،HEC-HMS در دوره هیدرولوژیکی بهاره پرداخته است. در این تحقیق پس از تهیه اطلاعات مورد نیاز برای تهیه هیدروگراف سیل، از روش شبیه سازی هیدرولوژیکی SCS در تبدیل رابطه بارش-رواناب در سطح زیرحوزه ها و نیز روندیابی آبراهه های اصلی به روش ماسکینگام به منظور استخراج هیدروگراف سیل خروجی حوزه استفاده شد. بنابراین اولویت بندی زیرحوزه ها از نظر سیل خیزی با کاربرد مدل HEC-HMS محاسبه شده و واسنجی لازم برای پارامترهایی چون تلفات اولیه، شماره منحنی و زمان تاخیر در دوره هیدرولوژیکی بهاره صورت گرفت. سپس با حذف متوالی و یک به یک زیرحوزه ها از فرایند روندیابی داخل حوزه، زیرحوزه ها بر اساس میزان مشارکت در دبی اوج و حجم سیل خروجی حوزه، اولویت بندی گردیدند. نتایج تحقیق نشان داد از محل خروجی حوزه به طرف بالادست و بخش های میانی حوزه، تاثیر زیرحوزه ها در دبی اوج سیل و حجم سیل خروجی کل حوزه، افزایش می یابد. همچنین میزان مشارکت زیرحوزه ها در سیل خروجی حوزه و حتی بزرگی و کوچکی دبی و حجم سیل زیرحوزه ها، به مساحت آنها بستگی ندارد. به این ترتیب، ارتباط بین سیل و مشارکت سیل زیرحوزه ها با مساحت آنها غیر خطی است. لذا با تمرکز عملیات آبخیزداری و کنترل سیلاب بر اساس اولویت ها و مناطق تعیین شده، ضمن دسترسی به اهداف تحقیق، در هزینه های اجرائی، کاهش قابل توجهی پیش بینی می گردد.

روند رو به رشد مصرف گیاهان دارویی در کشور نشان از اهمیت و ارزش استفاده از این گیاهان است که نقش آن در بهداشت و سلامت جامعه علیرغم گذشت زمان نه تنها کم رنگ نگردید بلکه با پیشرفت صنعت داروسازی از جایگاه ویژه ای برخوردار شده است. در حال حاضر با توجه به افزایش جمعیت و نیاز بیشتر انسان به طبیعت بویژه منابع طبیعی تجدید شونده به نظر می رسد که ادامه این گونه مطالعات ضروری باشد تا بر اساس اطلاعات بدست آمده بتوان به استفاده صحیح از این منابع اقدام نمود. هدف این مطالعه شناسایی و معرفی گونه های دارویی مراتع ییلاقی سرخ آباد سوادکوه می باشد که بدلیل سازگاری با شرایط اقلیمی و خاکی از تنوع بالایی برخوردار است. در این تحقیق کلیه نمونه های گیاهی در دو فصل رویشی طی چندین نوبت مراجعه مستقیم به نواحی مختلف منطقه جمع آوری و با استفاده از تجارب مولفان، دانش بومیان و منابع علمی مانند فلور ایران و رستنی های ایران مورد شناسایی قرار گرفتند. سپس با استفاده از منابع معتبر علمی ترکیبات شیمیایی، خواص دارویی و قسمت مورد مصرف این گونه ها مشخص گردید. یافته های این پژوهش نشان می دهد گیاهان دارویی این منطقه شامل 39 گونه است که به 19 تیره تعلق دارند و در میان آن ها تیره Asteraceae با 25.6 درصد فراوانی، بیشترین گونه های دارویی را به خود اختصاص داده است. مهمترین ترکیب شیمیایی این گیاهان اسانس و تانن و مهمترین اثر درمانی مربوط به مدر بودن گونه ها می باشد. در میان قسمت های مورد استفاده بیشترین فراوانی از آن برگ است. لذا با توجه به کاربرد فراوان این گونه های گیاهی در صنایع دارویی توصیه می شود اقدامات لازم در جهت تولید و کاشت به منظور حفاظت و حمایت از آن ها به عمل آید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.